Hallo iedereen,
Na 2 jaar esthetica kan ik besluiten dat ik veel geleerd heb.
Ik heb kunst en cultuur leren appreciëren en waarderen.
Door de verschillende activiteiten hebben ik een ruimer beeld gekregen van de esthetiek in het leven!
Veel leesplezier!
Hopelijk maak ik de toekomst nog aangename cultuuruitstappen!
Groetjes
Natthaya
maandag 28 mei 2012
zaterdag 26 mei 2012
Reactie op de recensie van Guido Lauwaert
Deze recensie werd geschreven door Guido
Lauwaert, hij is theaterrecensent bij de Knack. Ik deel ongeveer dezelfde
mening als deze recensent. De choreografie van dit dansstuk werd gemaakt door
Faustin Linyekula, deze choreograaf is van Afrikaan van Congolese afkomst. De
recensent beschrijft zijn creaties als zeer groots, maar toch met enkele zwakke
trekjes. In deze mening kan ik mij ook vinden, na het stuk had ik bij sommige
dansstukken een heel goed gevoel en bij andere veel minder. De mindere stukken
waren voor mij wanneer de dansers door elkaar bleven lopen zonder betekenis
eigenlijk. Maar er waren ook magnifieke stukken bij waarbij ik met grote ogen
stond te kijken naar de dansers. Zo’n een briljant stuk was wanneer de dansers
heel het podium deden daveren en wanneer ze prachtige lifts deden.
Wanneer we de zaal binnen kwamen, waren de
dansers al op het podium. Ze waren met 25, in het begin waren de dansers verdeeld
aan beide zijden van het podium.
Daarnaast waren een 3-tal dansers een nylonpak aan het uittreken, de recensent
beschrijft dit fenomeen als ‘ze gaven het nylonpak een menselijke gestalte’. Ik
vond persoonlijk dit fenomeen heel speciaal, maar eigenlijk is het niet dansen.
Nadat de dansers het nylonpak een menselijk gestalte gaven, begon het dansstuk
pas echt te leven. De dansers beweegden helemaal los op de muziek, stuk voor
stuk kwamen ze midden op het podium. De kledij van de dansers was heel gewoon,
ze droegen een losse broek en een trui. Het dansspel van deze dansers bestond
uit lopen, trillen,rollen, vallen, ... . De dansers dansten zeer vurig op de
muziek, aan agressie en liefde was zeker geen gebrek. Volgens de recensent is
er geen vrede zonder oorlog, de dansers moeten hun gevoelens tonen. De mening
van de recensent deel ik ook, zonder emoties dansen is niet dansen. Meneer
Lauwaert beweert ook dat het eerste stuk zeer lang duurde, daarin heeft de
recensent volkomen gelijk. Na een hele tijd trillen en lopen, wou ik toch graag
wat meer zien van de dansers.
Na het eerste stuk, was de tijd aangebroken
voor verandering van de joggingpakjes. De dansers deden strakke pakken aan met
verschillende felle kleuren. De choreograaf koos ervoor voor een deel
Afrikaanse en Europese impressie aan het publiek mee te geven. De muziek sprak
helemaal tot de verbeelding, zoals de recensent ook meedeelde in zijn mening.
De broussegeluiden gaven de dansers veel energie om te dansen, het podium
beefde letterlijk dankzij het trillen van de dansers. Tijdens dit stuk wordt het
decor ook gewisseld. In het begin was het decor zeer zwart, maar daar kwam
verandering door de doeken die werden opgehangen. Dankzij deze doeken kregen de
dansen een extra mooi effect.
Het tweede dansstuk was zeker nog niet het
einde van het optreden, er was nog een derde stuk. In het derde stuk ruilde de
dansers hun strakke pakken voor hele speciale kledij op die manier beelden ze
Afrikaanse mensen en dieren uit. Deze danskostuums waren prachtig, er was ook
veel verscheidenheid in de kostuums. Het licht in de zaal werd af en toe
gedoofd, dit gaf een extra dimensie aan de dansen. In het derde stuk was er ook
een stuk waarbij twee dansers achter een doek dansten, dit stuk was zeer mooi.
In de zaal was het donker, maar het doek was verlicht, de twee dansers dansten
met een stok en dit gaf een mooi effect op het doek. Alle dansstukken konden
mij niet evenveel bekoren, dit vermeld ook de recensent. Niet alle stukken
waren even sterk, de choreograaf valt ook vaak in herhaling. Dat kan er voor
zorgen dat de aandacht van het publiek verzwakt.
Wanneer het derde stuk afgelopen was, namen de
dansers de tijd om afscheid te nemen van het liefdevolle publiek. De dansers
buigden per groep, na de groet gingen de dansers van het podium. Maar het
applaus bleef duren, de dansers konden niet anders dan nog een keer het publiek
uit te wuiven. Uit het applaus kan ik afleiden dat het publiek heeft genoten
van de dansvoorstelling met hart en ziel.
De dansvoorstelling ‘la création du monde’ was
werkelijk prachtig, ik heb er geen woorden voor. De dansers hebben zich voluit
gegeven en hun emoties waren verbluffend. Ik kan besluiten dat Afrikaanse dans
heel mooi is en andere dansstijlen zeker kan evenaren. De choreagraaf verdient
een groot applaus voor de mooie creaties van dit dansstuk, maar ook de dansers
verdienen een staande ovatie. De combinatie van liefde en aggressie w as geslaagd, de verschillende stukken
vulden elkaar mooi aan. Deze dansvoorstelling was een ware ontdekking, een
ervaring om nooit te vergeten. De balletgroep Lorraine heeft mij een
fantastische avond gegeven, daarom zou ik zeker nog een dansvoorstelling van
deze groep willen bewonderen. Als de KVS in de toekomst nog dansvoorstelling
organiseert met deze balletgroep, zal ik zeker overwegen om een ticket te
kopen. Dansen is een passie die ik mijn hele leven lang zal koesteren!
vrijdag 25 mei 2012
Recensie van Guido Lauwaert op 'la création du monde'
Guido
Lauwaert is theaterrecensent.
Dans: Van broussegeluiden tot Beethoven en terug
vrijdag 25 mei 2012 om 11u10
Ieder met een redelijke portie fantasie wil de
wereld scheppen. Naar zijn beeld en gelijkenis. Hij/zij, wit of zwart, jong of
oud. Dat geldt dus ook voor choreograaf Faustin Linyekula, een Afrikaan van
Congolese afkomst. Zijn creatie is zoals de allereerste en tot nu toe
overheersende: Groots met zwakke trekjes, een spectaculair gedeelte en een
gênante afloop.
Oerspel
Zoals elke creatie van een wereld begint ook deze La
création du monde ( * * * ½ ) met, de eerste fase, een lege ruimte. Of zo
goed als. Een paar dansers proberen bij het binnenkomen van het publiek een
nylonpak, van nek tot teen, een menselijke gestalte te geven. Hun arbeid,
weliswaar elegant en geduldig, soms driftig, blijft steken in een rudimentaire
poging. Maar uit de betrachting ontstaat een ras van loslopende planten die
door het geweld van de natuurelementen vermengd en vermenigvuldigd worden. Het
wordt verbeeld in een dansspel van lopen, springen, dansen, vallen en weer
opstaan. De planten worden dieren. Op hun beurt worden ze mensen, nu eens lief
voor elkaar dan weer agressief. Het is een oerspel waarin gezocht wordt naar
een vrede en beheersing van de materie. Faustin Linyekula slaagt erin de
mens[en] als slachtoffer uit te beelden of als dader. Geen vrede zonder oorlog.
En als het zijn bedoeling was de wanorde van de geboorte van de wereld te
verbeelden, is hij daar bijzonder in geslaagd. Helaas is het een moeilijke
bevalling. De eerste fase duurt te lang. Verveling en een verwachting vechten
met elkaar. Na driekwart uur is de boreling er eindelijk en blijkt verduiveld
sterk op de multimens begin van de twintigste eeuw. Met een mediterraan
instinct dat sterk beeldend werkt.
Koppelhuwelijk
Die mix van Afrikaanse en Europese impressie wordt
benadrukt in de tweede fase. Het broussegeluid maakt plaats voor een compositie
van bi- en polytonaliteit, een muziekgenre waar Darius Milhaud grootmeester in
was. Zijn muziek spreekt daardoor tot de verbeelding. Het was dan ook niet
verwonderlijk dat een decor door de dansers, in de duisternis van de coulissen
geholpen door de technici, opgebouwd wordt dat Les Ballets Russes in
herinnering brengt. De doeken doen denken aan Fernand Léger, sterk beïnvloed
door Cézanne, die op zijn beurt goed gekeken had naar Paul Gauguin, een Franse
schilder die uitblonk in helderheid, eenvoud en serene ernst van de primitieve
volkskunst. Het werk van Gauguin is tevens te vinden in de kostuums van de
acteurs/dansers.
De drie schilders samen met de compositie van
Milhaud hebben Faustin Linyekula geestelijk geïnspireerd tot een verbluffend
prachtig ballet. De zwarte man heeft de melos en de harmonische wisseling van
de barbaarse krachten van Milhauds La création du monde maximaal
uitgebuit en weten te transformeren naar zijn vennoten op het podium. Het
oorspronkelijk scenario van Blaise Cendrars heeft Linyekula grotendeels
behouden. Via goden en primitieve dansen, en de obligate Afrikaanse tovenaar
bijgestaan door slangen en kevers, wordt door de dorpsoudsten het ideale koppel
gecreëerd. Een koppelhuwelijk gepuurd uit de eerlijke barbaarse krachten. Maar
doemt daar uit het licht van de lente het noodlotsmotief van Beethovens Vde
niet van achter de wolken? Kortom, overal is wat en niets is perfect. De
toekomst laat zich niet kneden.
Jazzy wortels
Wie had gedacht dat de paringsdans het einde zou
betekenen van het programma kwam bedrogen uit. Nochtans waren de tekenen er
naar. Licht uit, licht aan. De dansers groeten en doen dat meermaals. Maar dan
komt de creator naar voor en pompt al dansend en schreeuwend nog eens de jazzy
wortels van de zwarten in de oren van de blanken. Typisch Afrikaans, het spel
van herhaling op herhaling, met een langzaam opbouwende boodschap, iets waar
ook kameraad democraat Obama sterk in is. Het is de derde fase, maar trop is
teveel. Jaja, dat weten we al, denkt de toeschouwer en trekt zijn schoenen aan.
Guido Lauwaert
LA CRÉATION DU MONDE –
productie Centre Chorégrafique National- Ballet de Lorraine & Faustin Linyekula
– gezien op 26-05-2012 in KVS Brussel, het raam van
KUNSTENFESTIVALDESARTS
Bron : http://focus.knack.be/entertainment/podiumkunsten/guido-lauwaert/dans-van-broussegeluiden-tot-beethoven-en-terug/opinie-4000102267530.htm
Cultuuruitstap 5: ballet Lorraine - la création du monde (Podium)
Op vrijdag 25 mei ga
ik voor de laatste keer op uitstap voor het vak esthetica. Ik heb ervoor
gekozen om een podiumactiviteit te plannen in Brussel. Vandaag, 25 mei is er
een dansvoorstelling in de Koninklijke Vlaamse Schouwburg (KVS) in Brussel.
Deze dansvoorstelling ga ik samen bijwonen met mijn zus. We worden in de
Koninklijke Vlaamse Schouwburg verwacht voor de voorstelling van 20h. Om 20h
kan men de dansvoorstelling ‘La création du monde’ bijwonen van het ballet
Lorraine.
Ik heb deze
dansvoorstelling niet zomaar gekozen. Dansen is namelijk mijn grote passie, ik
dans al 10 jaar. Ik hou zielsveel van dansen omdat je tijdens het dansen
volledig kan uitleven op de muziek. Mijn voorkeur gaat niet uit naar één
bepaalde dansstijl, geef mij maar eerder een ruimere waaier aan dansstijlen.
Sinds de leeftijd van 10 jaar ben ik lid van de dansgroep ‘Limelight’, in deze
dansschool kan je verschillende stijlen leren kennen. Men kan in ‘Limelight’
kennis maken met de stijlen: klassiek ballet, tapdans, modern, jazz, pointes,
hedendaagse dans, … . Als ik mag kiezen welke dansstijl ik het liefst doe, dan
zeg ik eigenlijk zonder twijfel tapdans. De voorstelling die ik vanavond ga
bijwonen is namelijk Afrikaanse dans. Ik ben helemaal niet vertrouwd met deze
dansstijl, maar daarom ben ik ook zeer benieuwd naar wat deze stijl allemaal te
bieden heeft.
De dansvoorstelling ‘La
création du monde’ klinkt mij zeer onbekend in de oren. Daarnaast ben ik ook
nog niet naar de Koninklijke Vlaamse Schouwburg geweest. Het enige wat ik met
zekerheid kan zeggen, is dat de dansstijl ‘Afrikaanse dans’ is. Vervolgens kwam
ik ook niet eerder in contact met de dansers van het ballet ‘Lorraine’.
Ik kan eigenlijk
besluiten dat het een avond zal zijn met vol verrassingen. We zullen
geconfronteerd worden met een onbekende dansstijl, die we zullen moeten
proberen appreciëren. Ik ben alvast heel benieuwd naar de voorstelling ‘La
création du monde’. Hopelijk wordt mijn laatste cultuuruitstap een fantastische
afsluiter!
zaterdag 12 mei 2012
Abonneren op:
Posts (Atom)