Foto van mijn zus en ik met de tickets en het boekje

Boekje Everland

Toegangsticket Fabuleus

Reactie op de recensie

In deze recensie vind ik helemaal mijn mening terug. Zoals hier in deze recensie word gesproken over het decor. Ik vond het decor ook heel speciaal, er werd fel licht gebruikt en een soort van blazers. Mevrouw Van Steenberghe vermeld ook in deze recensie dat de kostuums ook een spectaculair effect gaven. Het bovenstuk van de kledij werd ondergedompeld in een soort van kleurpoeder. De dansers hadden niet dezelfde kostuums aan. Dit vond ik dan ook goed, verschillende kleuren van kostuums zorgen er ook voor dat je aandacht erbij blijft. Mijn aandacht verzwakte nooit tijdens het kijken naar deze dansers. De dansers, 6 mannen en 6 vrouwen bewogen heel mooi over het podium en wisten dan ook elkaar perfect aan te vullen. Deze jonge dansers van ongeveer 20 jaar hadden zeer veel energie en dit zorgde er dan ook voor dat de bewegingen zeer vloeiend en gelijk waren.

Naast dat deze dansers perfect dansten, hadden ze ook acteertalent in zich. Ze wouden namelijk de toeschouwers een verhaal meegeven. Ik interpreteerde dit verhaal op mijn eigen manier en dit verschilt dan ook misschien met anderen. Voor mij toonde deze dansers dat als je even in een dip zit, moet je zeker niet je hoofd laten hangen. Het leven bestaat niet enkel uit werken en studeren. Ze wouden de kijkers meegeven dat dansen je door al je problemen door kan halen. Dansen zorgt voor volledige ontspanning. Deze boodschap gaven de dansers mee a.d.h.v. verschillende zaken. Zoals hun danstalent, de mooie zang van één van de meisjes, een fantastische uitvoering van de dans thriller, een korte toelichting van twee dansers, … .

Deze voorstelling was voor mij zeer geslaagd maar ik kan ook enkele minpunten aanmerken. Op sommige momenten was het zeer druk op het podium, de dansers liepen gewoon door elkaar. Dit was voor mij verwarrend! Naar wie moet ik nu gaan kijken? Wat willen ze hiermee uitdrukken? Een ander minpunt is misschien wel dat er soms gewoon werd geroepen tijdens de dans. Zoals één van de dansers riep: ‘Nu muziek Tom’. Dit stoorde me wel een beetje en dit hoorde helemaal niet bij het verhaal dat de dansers wouden overbrengen. 

Deze dansvoorstelling van Everland genaamd Fabuleus was zeker een ontdekking voor mij. De dansers brachten echt alles wat ze in zich hadden en toonden zonder twijfel hun fantastische danstalent. Ik vond het echt waanzinnig om andere mensen eens aan het werk te zien in mijn eigen passie. Van deze jonge mensen zou ik ook wel graag dansles krijgen, ze waren echt buitengewoon goed. Ik kan dus besluiten dat ik zeker nog naar dansvoorstellingen wil gaan. En dit mag zeker van de groep Everland zijn. Wie weet komen ze nog eens naar het Vondel. Dit hoop ik! Dansen is heel belangrijk voor mij en dit zal zeker niet veranderen in de toekomst! …

Recensie van de dansvoorstelling 'Fabuleus'

Knack Recenseert 

Knack heeft een hart voor cultuur en volgt het reilen en zeilen binnen de media op de voet. Op deze blog worden recensies, commentaren en bespiegelingen verzameld over kunst & cultuur, radio & televisie en andere (nieuwe) media.

THEATER ~ Kleuren alles ( * * * 1/2)

Jump!

'Schuldige' van dit bonte spektakel is de jonge regisseur en kunstenaar Carl von Winckelmann. Von Winckelmann klopte enkele jaren geleden aan bij het Leuvense jongerengezelschap fABULEUS en hoopte er als acteur of maker van het 'plankengevoel' te mogen proeven. Zo geschiedde. Von Winckelmann liet zich opmerken in Forza (2006) van regisseur Benjamin Van Tourhout en baande zich ondertussen al tekenend, musicerend, fotograferend en timmerend een weg naar een eigen theater-, of breder en beter, kunsttaal.

Naarmate zijn regieopleiding aan het Brusselse RITS en zijn opleiding Beeldende Kunsten aan het Gentse KASK hun einde naderden, glooide in von Winckelmann de idee om von Horväths meesterwerk met jongeren te ensceneren.

Hij las dit stuk voor het eerst toen hij in het zesde middelbaar zat en het stuk bleef sindsdien 'hangen'. Toen hij van fABULEUS een regie-uitnodiging kreeg, dacht hij onmiddellijk aan von Horväths stuk. Hij vindt het een theatertekst waarin 'alle personages rond de twintig jaar oud zijn. Ze zitten allemaal op een kantelpunt in hun leven. In het stuk is er een economische crisis aan de gang en verliezen mensen hun werk. Daardoor liggen voor hen alle kansen open: ze kunnen weer elke richting uitgaan. Dat kantelpunt heb je ook als je afstudeert van de middelbare school. Je moet iets kiezen dat je wilt studeren en vier jaar later ben je afgestudeerd en wordt alles weer naar nul getrokken. Dat zijn allemaal momenten waarop je expliciet stopt met verder bouwen op het voorgaande. Voor sommigen is dat beangstigend en stresserend, andere mensen zien dit als een openbaring.' Dit verschillend omgaan met veranderingen en crisis, maakt de spanning uit van von Winckelmanns vertaling en bewerking van von Horväths tekst.

Artistiek leider Dirk de Lathauwer en dramaturg Peter Anthonissen schraagden zich achter von Winkelmanns plannen en forceerden een 'meet and greet ' met dat andere jonge talent dat de laatste tijd regelmatig over de fABULEUZE vloer komt: scenograaf en vormgever Jozef Wouters. Hij liet zich voor het eerst opmerken als scenograaf van de chaotische en spitante voorstelling Opera/een werkstuk (2008) van het jonge collectief MENNO/MICHIEL/JOZEF. Dit collectief creëerde in de zomer van 2009 met Toren, een voorstelling voor pendelaars, een creatie langs de spoorlijn in Herent. Een beetje vergelijkbaar met Benjamin Verdoncks jaarproject KALENDER (2009 - 2010; Toneelhuis), maar van een ietwat meer onbevangen, ludieke en - laten we het maar toegeven - jeugdiger en onbezorgder orde.

De Kasimir en Karoline van von Winckelmann toont zich ook als de meer onbezonnen en losbandige tegenhanger van NTGents versie. Dat betekent allerminst dat die jeugdige versie minder geloofwaardig is. Integendeel. Met dank aan de meesterlijke vormgeving van Jozef Wouters. 

Liefde is een kleur

Al van bij aanvang wordt het oog geprikkeld en geïntrigeerd door de ongemeen felle kleuren van de kostuums. Wat blijkt: het bovenstuk van elk kostuum is in een kleurpoeder ondergedompeld. Dit poeder, gulal genaamd, wordt in India gebruikt om tijdens het Holi Festival uitbundig de komst van de lente te begroeten.
Het gevolg van gulal op de planken: de acteurs spelen in letterlijk kleurige wolken de sterren van de hemel. Die kleurige wolken verbeelden niet alleen de energie waarmee dat jong geweld speelt. Het is ook een kiene abstrahering van het kermisgebeuren waarin het verhaal zich afspeelt.

Dat von Winckelmann amper tien jaar ouder is dan zijn spelers zorgt voor een bijzonder hecht makers- en spelersteam dat met flink veel goesting en gezwinde naturel op de scène staat. Niet alle jongeren bezitten evenveel acteertalent maar door een intelligente typecasting weet de regisseur dit euvel in een weldaad om te buigen.
Via een trampoline springen de acteurs de scène op en staan enthousiast - zonder al te geëxalteerd aan te doen - op de planken. De kleurwolken die hen omringen, blijken metaforisch voor de kleurschakeringen in de karakters en in hun spel.

Deze productie is fABULEUS op zijn best: veel jong talent gebundeld tot een kleurrijke creatie die via de jeugdigheid de liefde en het leven bezingt. Met dank aan een geniale vormgever en een bevlogen regisseur die met deze creatie aantonen veelbelovende theatermakers te zijn.

Els Van Steenberghe

Podium: Fabuleus (Everland)

Op het einde van de maand februari ben ik een dansvoorstelling gaan bijwonen. Namelijk op vrijdagavond 25 februari 2011. De dansvoorstelling heet ‘Fabuleus’  en is van de groep Everland. Fabuleus was te bewonderen in Halle in het cultuurcentrum ’t CC Vondel. De dansvoorstelling begon om 20u30 en duurde ongeveer anderhalf uur. Ik ging naar deze voorstelling samen met mijn zus en daarnaast was ook een groot deel van onze klas aanwezig.

Ik koos eigenlijk voor verschillende reden voor een dansvoorstelling. Één van deze reden is omdat dansen mijn passie, mijn hobby is. Ik dans al vanaf mijn 8 jaar en ik doe dit nog steeds met hart en ziel. Mijn dansprogramma is gevarieerd: klassiek ballet, Jazz dans, salondansen (vb: samba), barra terre (werken aan de lenigheid, …), tapdans, moderne dans. Naast dat ik drie keer per week ga dansen, treed ik ook regelmatig op. Met mijn dansgroep ‘Limelight’ treed ik op in rusthuizen, we willen deze oudere mensen een aangename namiddag bezorgen. Een andere reden waarom ik naar een dansvoorstelling ga is omdat ik nu eens naar andere hun danstalent wil gaan kijken i.p.v. zelf op te treden. Mijn verwachtingen voor deze voorstelling waren zeer hoog, mede doordat ik zelf ook dans.

Voordat ik naar deze dansvoorstelling ben geweest, wist ik nog niet veel over deze groep. Ik had wel al vernomen dat deze groep o.a. ging dansen op nummers van de King of  Pop, Michael Jackson. Dit vond ik echt waanzinnig tof want ik dans met mijn dansgroep ook op nummers van Michael Jackson zoals o.a. thriller. Daarnaast had ik ook al vernomen dat deze groep zowel moderne en klassieke dans verwerkt in hun choreografie. Dit leek me echt een goede combinatie, rustige muziek vermengen met een beetje hevigere muziek. Mijn besluit stond vast ‘Fabuleus’ moet echt de moeite waard zijn!

Mijn zus en ik met onze ingangstickets

Mijn reactie op de recensie

Ik ben het volledig eens met de recensie. Toen ik aankwam in Brussel-Centraal stapte ik samen met een 25 tal andere leerlingen naar het Magritte Museum. Na ongeveer 10 minuutjes stappen stond daar voor mij het prachtig gebouw waar dus het Magritte Museum gevestigd is. Het gebouw is anders dan de andere museums dankzij de unieke beschildering. Waar ik dus volledig mee eens ben met de recensent , ‘het Magritte Museum is echt een prachtig gebouw’.

Het Magritte Museum ging open om 10u, we waren zelfs iets te vroeg. Maar dit vond ik helemaal niet erg, dit gaf me de kans om het prachtig gebouw nog te bewonderen. Rond 10u stapten we het museum binnen. En ongeveer 10 minuutjes later startte onze rondleiding met de gids. We namen onmiddelijk de lift naar één van de verdiepingen waar de werken van Magritte zich bevonden.

Tijdens deze rondleiding hebben we een 10-tal werken van Magritte besproken. Zoals o.a. ‘Ceci n’est pas une pipe’ (maar niet het originele exemplaar), De kus, schilderijen met zijn vrouw Georgette erop, schildrijen met vogels, ... De gids liet ons telkens een werk zien en liet ons daarna even de tijd om na te denken. Wat zien jullie in dit schilderij? Wat we ook zeiden, niets was fout. Want Magritte gaf nooit het verhaal mee achter het schilderij.

Bij de werken van Magritte paste steeds een rare titel. Deze titel bracht me steeds op een dwaalspoor. Zoals bijvoorbeeld bij het schilderij ‘De kus’, op het schilderij waren zeker geen lippen te zien. Maar twee weiden met in het midden een soort van cirkel en helemaal vanonder op het schilderij raken de twee weiden elkaar. Dit betekent eigenlijk dat twee geliefden elkaar terugvinden.

Naast de fantastische schilderijen van Magritte zagen we ook brieven en zelfs zelfgemaakte  filmpjes van Magritte. Zoals ze ook aanhalen in de recensie, je kunt niet alleen genieten van de schilderijen van Magritte maar ook van brieven, foto’s en tekeningen.

Ik vond het in het museum heel handig om een gids te hebben die wat meer informatie kon geven over Magritte. We kwamen niet enkel meer te weten over zijn schilderijen maar ook over zijn leven zoals bijvoorbeeld over zijn vrouw Georgette. Hij schilderde zeer vaak zijn vrouw maar vaak onherkenbaar.

Ik kan dus besluiten dat deze museumdag zeker een ontdekking was voor mij. Het Magritte Museum laat je echt genieten van de surrealistische kunst van Magritte. Ik vond alle werken van Magritte prachtig. Bij veel van zijn schilderijen vroeg ik me af: ‘Waar blijft hij zijn inspiratie toch halen?’. Ik wou het Magritte Museum al lang eens bezoeken en museumdag gaf me dan ook de kans. Het Magritte Museum heeft me overtuigd dat naar museums gaan niet altijd saai hoeft te zijn! Het staat voor mij zeker vast dat als iemand mij vraagt om nog eens naar het Magritte Museum te gaan,zeg ik zeker geen nee. Volgens mij zullen andere surrealistische kunstenaars me ook wel interesseren!

Recensie

Magritte Museum

Het Magritte museum is gevestigd in een prachtig gebouw met een unieke beschildering. In het museum kun je niet alleen genieten van de grootste collectie van schilderijen van Magritte, maar ook van de brieven, foto's en tekeningen van de schilder. Voor alle leuke en interessante feitjes en weetjes kun je je laten begeleiden door een gids. Deze rondleidingen worden onder andere in het Nederlands gegeven. Wil je liever zelf het museum ontdekken en toch alle informatie krijgen, dit kan ook. Er is voor € 4 een audiogids te verkrijgen die je alles vertelt. Geniet van de schitterende surrealistische kunst van Magritte in het Magritte Museum.

Extra: Het Magritte museum

In Brussel bezocht ik het Magritte museum samen met enkele andere leerlingen van de school. Op 9 februari 2011 was het namelijk museumdag. We werden verwacht om 9 uur aan het Station van Halle, daar wachten de begeleidende leerkrachten ons op. Rond 9u20 namen we de trein naar het station Brussel-Centraal. Aangekomen in Brussel-Centraal stapten we richting het Magritte museum. Onze rondleiding begon ongeveer om 10u en duurde ongeveer anderhalf uur.

Op deze dag was het dus museumdag, maar je mocht zelf kiezen welk museum  je wou bezoeken. Ik heb gekozen voor het Magritte museum omdat ik al veel gehoord had over deze kunstenaar maar er nog weinig werken van gezien had. In de lessen cultuurwetenschappen van vorig jaar hadden we het heel even over Magritte terwijl we in de klas de kunststromen bespraken. Tijdens deze lessen plaatsten we Magritte binnen het surrealisme. Mijn verwachtingen waar dus zeer hoog, werken van een surrealist gaan bewonderen moet toch spectaculair zijn. Of niet? Ik had al veel gehoord over zijn bekend werk: ‘Ceci n’est pas une pipe’. Ik hoopte dan ook dit bekende werk te kunnen bewonderen in het Magritte Museum. Na in de lessen van vorig jaar geleerd te hebben over Magritte, is er bij mij een soort van drang gekomen om deze werken eens met mijn eigen ogen te zien. Daarnaast wil ik ook heel graag te weten komen waar Magritte zijn inspiratie vandaan haalt. Ik kan dus besluiten dat ik heel benieuwd ben naar zijn werken.