zaterdag 19 maart 2011

Reactie op de recensie

‘La Finta Giardiniera’ bijwonen in De Munt was fantastisch. Ik ben het dan ook helemaal eens met de recensent, deze vind ook dat deze voorstelling sprankelend was. Wat me het meest betoverde, was het prachtige decor. Er waren namelijk een aantal bomen, ongeveer een 8-tal op het podium. Deze bomen gaven me een rustig en zomers gevoel. Daarnaast was het podium voorzien van een koelkast en een aantal zetels. Vooraan op het podium bevond zich ook een rechthoekig vijvertje, dit vond ik zeer passend en hoort natuurlijk ook bij het rustgevende. Helemaal achteraan het podium passeerde soms een bootje, dit vond ik dan ook adembenemend. Na het prachtige decor wil ik ook wel eens hebben over de acteurs, namelijk 8 personen. Deze hun stem was zeer mooi en daarnaast was de kostumering ook zeer geslaagd. De mannelijke artisten droegen mooie pakken en de vrouwelijke artiesten hadden een kleedje aan. Het aantal vrouwelijke en mannelijke acteurs was zeer gelijk verdeeld. Het decor en de acteurs moesten samen ervoor zorgen dat het publiek hun verhaal begreep. Het is namelijk niet zo eenvoudig om er onmiddellijk een verhaallijn in te zien. Wat me wel direct opviel was dat dit verhaal ‘de fantastische liefde’ wilde weerspiegelen. Maar alle relaties lopen niet altijd van een leien dakje. Als ik dit verhaal kort zou samenvatten, zou het als volgt gaan. Iedere persoon wil zijn geliefde vinden of terugvinden. Zoals bijvoorbeeld dat het dienstmeisje verliefd was op de graal. Maar dit was natuurlijk niet wederzijds. Tijdens het verhaal lopen er veel relaties stuk, maar er ontstaat ook een bloedmooie relatie. Het verhaal houdt eigenlijk een wirwar van relaties in. Maar het einde is wel zeer mooi, de graal en de gravin gaven elkaar hun ja-woord. En ze stapten samen in het huwelijksbootje en zo loopt de opera ten einde.

Ik kan naast veel goede zaken, jammergenoeg ook enkel mindere zaken opnoemen. Ik vond het stuk op bepaalde momenten zeer moeilijk te begrijpen. De relaties tussen personen waren niet altijd even gemakkelijk te volgen. Wie wilt nu met wie een relatie? Deze vraag overvalde me wel regelmatig. Een ander minpuntje is voor mij ook zeker de duur van het stuk. Het stuk duurde samen met twee pauzes inbegrepen vier uur en vijf minuten. Wat toch wel zeer lang is! Een laatste opmerking is voor mij eigenlijk de tekst (de ondertiteling aan de twee zijbeuken van de zaal) die verschijnde, soms was het moeilijk van zowel te lezen en het verhaal op het podium proberen te volgen.

Ik kan dus besluiten dat deze opera van Mozart een zeer mooie liefdesopera was ondanks enkele minpuntjes. Het was dus voor mij de eerste keer dat ik naar een opera ging. Dus was het wel zeker een ontdekking, ik kan het geen teleurstelling noemen. Naar een opera gaan zou ik zeker niet elke maand doen, maar wie weet komt het er wel nog is van. Ik had in het begin van opera’s een ander beeld, namelijk  zeer saai. Maar na deze opera van Mozart zijn mijn ideeën toch lichtjes veranderd. Ik vind het wel zeer mooi hoe zang en toneel gecombineerd kunnen worden. Naar opera gaan zal vast nooit mijn favoriete bezigheid worden, ik verkies eerder een dansvoorstelling boven een opera.

Deze avond heeft wel degelijk mijn grenzen verlegd en mijn opzichten tegenover een opera veranderd. Dit vond het dan ook een hele grote stap van mij om eens naar een opera te gaan. Want meestal zie je vaak oudere mensen opera’s bijwonen.

Mijn besluit staat vast: opera’s hoeven niet altijd saai te zijn en zijn voor verschillende generaties!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten