Ik ben het volledig eens met de recensie. Toen ik aankwam in Brussel-Centraal stapte ik samen met een 25 tal andere leerlingen naar het Magritte Museum. Na ongeveer 10 minuutjes stappen stond daar voor mij het prachtig gebouw waar dus het Magritte Museum gevestigd is. Het gebouw is anders dan de andere museums dankzij de unieke beschildering. Waar ik dus volledig mee eens ben met de recensent , ‘het Magritte Museum is echt een prachtig gebouw’.
Het Magritte Museum ging open om 10u, we waren zelfs iets te vroeg. Maar dit vond ik helemaal niet erg, dit gaf me de kans om het prachtig gebouw nog te bewonderen. Rond 10u stapten we het museum binnen. En ongeveer 10 minuutjes later startte onze rondleiding met de gids. We namen onmiddelijk de lift naar één van de verdiepingen waar de werken van Magritte zich bevonden.
Tijdens deze rondleiding hebben we een 10-tal werken van Magritte besproken. Zoals o.a. ‘Ceci n’est pas une pipe’ (maar niet het originele exemplaar), De kus, schilderijen met zijn vrouw Georgette erop, schildrijen met vogels, ... De gids liet ons telkens een werk zien en liet ons daarna even de tijd om na te denken. Wat zien jullie in dit schilderij? Wat we ook zeiden, niets was fout. Want Magritte gaf nooit het verhaal mee achter het schilderij.
Bij de werken van Magritte paste steeds een rare titel. Deze titel bracht me steeds op een dwaalspoor. Zoals bijvoorbeeld bij het schilderij ‘De kus’, op het schilderij waren zeker geen lippen te zien. Maar twee weiden met in het midden een soort van cirkel en helemaal vanonder op het schilderij raken de twee weiden elkaar. Dit betekent eigenlijk dat twee geliefden elkaar terugvinden.
Naast de fantastische schilderijen van Magritte zagen we ook brieven en zelfs zelfgemaakte filmpjes van Magritte. Zoals ze ook aanhalen in de recensie, je kunt niet alleen genieten van de schilderijen van Magritte maar ook van brieven, foto’s en tekeningen.
Ik vond het in het museum heel handig om een gids te hebben die wat meer informatie kon geven over Magritte. We kwamen niet enkel meer te weten over zijn schilderijen maar ook over zijn leven zoals bijvoorbeeld over zijn vrouw Georgette. Hij schilderde zeer vaak zijn vrouw maar vaak onherkenbaar.
Ik kan dus besluiten dat deze museumdag zeker een ontdekking was voor mij. Het Magritte Museum laat je echt genieten van de surrealistische kunst van Magritte. Ik vond alle werken van Magritte prachtig. Bij veel van zijn schilderijen vroeg ik me af: ‘Waar blijft hij zijn inspiratie toch halen?’. Ik wou het Magritte Museum al lang eens bezoeken en museumdag gaf me dan ook de kans. Het Magritte Museum heeft me overtuigd dat naar museums gaan niet altijd saai hoeft te zijn! Het staat voor mij zeker vast dat als iemand mij vraagt om nog eens naar het Magritte Museum te gaan,zeg ik zeker geen nee. Volgens mij zullen andere surrealistische kunstenaars me ook wel interesseren!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten