Mijn reactie op deze recensie van Tom De Vreese. Ik ben met vele punten akkoord die Tom De Vreese aanhaalt. Ik vind deze film net als Tom De Vreese ideaal om het Filmfestival in Oostende te openen. Het verhaal is meeslepend en na het kijken van deze film denk je ook verder na over jou leven. Één van de hoofdpersonages is Stef Aerts (Tom in Adem), hij zou liever met zijn vrienden overal en nergens rondhangen en samen een beetje kattenkwaad uithalen. Maar door deze ziekte is hij genoodzaakt om elke maand naar het ziekenhuis te gaan. Hij neemt zijn ziekte niet ernstig genoeg maar daarnaast ziet hij hoe zijn broer Lucas wacht en wacht op een longdonor om zijn leven draaglijker te maken. Doordat Tom ziet hoe zijn broer zijn toestand steeds en steeds verslechtert, beseft hij dat mucovisidose een heel ernstige ziekte is. Tom leert in het ziekenhuis Xavier en Anneleen kennen. Xavier (Wouter Hendrickx) is iemand die zich bezighoudt met foto’s te maken onder water voor zijn job. Hij heeft een klaplong opgelopen door het veel en te lang onder water te fotograferen. Anneleen (Marie Vinck) is de vriendin van Xavier die ook lijdt aan mucovisidose. Anneleen heeft een kinderwens die Xavier niet wil vervullen. Anneleen besluit een sterke, gezonde man te zoeken als vader voor haar kind. Ik bewonder Anneleen, het houdt heel wat risico’s in als mucopatiënt om moeder te worden. Anneleen raadt Tom aan niet te lang te wachten om een vriendin te zoeken. In zijn wandeling doorheen het ziekenhuis komt hij voorbij de isolatiekamer. In deze isolatiekamer bevindt zich een mooi meisje genaamd Eline. Tom is verblindt door haar schoonheid en wil dichter bij haar komen maar dit kan jammer genoeg niet. Eline schrijft via lippenstift op haar ruit de telefoonnummer van haar ziekenhuiskamer. Eline en Tom houden met elkaar contact via de telefoon. De drie vrienden (Tom, Xavier en Anneleen) gaan samen naar zee om helemaal tot rust te komen. Daar komt Tom te weten dat er een longdonor is gevonden voor Lucas. De vrienden vertrekken terug naar het ziekenhuis zodat Tom dichtbij zijn broer kan zijn terwijl de operatie wordt uitgevoerd maar door een ongeval komen ze in de file terecht. Hierdoor is Tom te laat in het ziekenhuis en jammer genoeg haalt Lucas het niet, de donortransplantatie kwam niet tot een goed einde. Naast dit vreselijk nieuws is er ook goed nieuws, Anneleen wordt moeder van een flinke meid en hoort niets meer van de vader. Xavier en Anneleen groeien terug naar mekaar toe. Anneleen gaat Xavier beschouwen als de vader van haar meisje. Xavier en Tom gaan achteruit en liggen terug beide in het ziekenhuis. Zoals altijd zijn ze terug buren, de kamer van Xavier bevindt zich naast de kamer van Tom. De twee vrienden wachten op een longdonor. Maar Tom neemt een drastische beslissing, hij laat zich van de lijst schrappen. Na enkele dagen komt er goed nieuws voor Xavier er is een longdonor gevonden voor hem. Xavier wordt naar de operatiezaal gebracht maar door koorts kunnen ze de transplantatie niet uitvoeren. Er wordt Tom voorgesteld om bij hem de transplantatie uit te voeren. De ouders zijn dolgelukkig dat Tom akkoord gaat. Hopelijk verloopt de operatie goed en kan hij een leven opbouwen met Eline die volledig genezen verklaard is. De conclusie die Tom De Vreese maakt daar ga ik deels mee akkoord. Met de positieve punten ga ik allemaal mee akkoord. Ik vond de film ook fantastisch. Daarnaast ga ik niet akkoord met alle negatieve punten. Zoals als het eerste punt die hij aanhaalt vindt ik niet juist. In mijn ogen vonden er zich geen onwaarschijnlijkheden plaats. Met het tweede puntje ga ik wel akkoord: de oudere acteurs deden aan overacting, ze wouden zich iets te veel inleven in hun rol. Het laatste negatieve puntje vindt ik heel terecht. Ik vind het einde van de film niet goed. Je weet niet of de donortransplantatie gelukt is of de ouders van Tom en Lucas ook hun tweede zoon zijn verloren. Dit veroorzaakte bij mij grote vraagtekens die ik liever opgelost zou hebben. Ik zou het einde aanpassen, er een mooier einde van maken. Een mooi einde zou zijn dat de donortransplantatie gelukt is en dat Eline en Tom samen een mooi leven kunnen uitbouwen.
Mijn mening over deze film: een fantastische film met een mooi verhaal. Deze film was zeker een ontdekking, geen teleurstelling. De acteurs vertolkten goed hun rol zeker de jonge acteurs. Ik vind mucovisidose een ernstige ziekte en ik bewonder de mensen die zoveel doorzettingsvermogen hebben om het leven niet op te geven. Genieten tot het laatste moment is zo mooi. Als er nog een film zou uitgebracht worden met deze fantastische acteurs zou ik niet twijfelen om deze te gaan kijken in de bioscoop. Of een film over dit thema zou me ook aangrijpen, tot de laatste adem leven. ‘Adem’ is een aanrader voor mensen die houden van een aangrijpende en spannende film. Zo kom je te weten dat niet elk leven rozengeur en maneschijn is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten