Ik ga volledig akkoord met de mening van recensent Ruben Nollet. De tentoonstelling ‘Sleeping Beauties’ laat je meevoeren in een droomwereld. Terwijl je door de tentoonstelling loopt wordt je geconfronteerd met nachtmerries, dagdromen en intieme slaaptaferelen. Bij het binnenstappen van het kasteel ben je meteen in de sfeer van dromen, slaaptaferelen,… . Dit komt namelijk doordat er prachtige muziek gespeeld wordt. Het is eigenlijk zoals de recensent beweert niet toevallig dat je wordt verwelkomd door stemmen van Emmylou Harris, Alison Krauss en Gillian Welch met het liedje ‘Go to sleep’. Met dit liedje willen ze de bezoeker meevoeren in een droomwereld, deze muziek helpt om meer te genieten van de tentoonstelling.
De tijdelijke tentoonstelling van ‘Sleeping Beauties’ staat mooi in contrast met de permanente collectie van het Kasteel. Hiermee ben ik het volledig eens met de recensent, de tijdelijke en permanente collectie vullen elkaar mooi aan en het is zeker geen foute combinatie in mijn ogen. Zowel hedendaagse kunstwerken als kunstwerken die iets ouder zijn blijven de mensen aanspreken.
‘Sleeping Beauties’ is veel meer dan enkel het grote schilderij van Spencer Tunick van 800 naakte mensen rond het kasteel van Gaasbeek. In de tentoonstelling konden we ook genieten van mooie schilderijen, originele kunstwerken zoals het kunstwerk waar een jongen slaapt in zijn bed en boven hem een paard staat. Je wordt eigenlijk geconfronteerd met dromen die in werkelijkheid niet vaak voorkomen, … . Als mensen zich iets proberen voor te stellen bij een droomwereld, dan denken ze aan de kleur roos. Maar Spencer Tunick wil geen sprookjesachtige tentoonstelling maken, hij houdt liever van donkere kleuren zoals bijvoorbeeld pik donkere kamers.
In deze recensie worden drie betoverende kunstwerken aangehaald namelijk de kalkstenen slaapzak, Listening Figure en de man met de matras. Deze werken lieten ook bij mij een indruk na. Ik vond deze werken heel mooi, voor mij zijn het eigenlijk sprekende beelden. Bij elk van deze beelden vond men namelijk een vraag, hierbij kon men dan verder bij nadenken. Een voorbeeld van zo’n vraag: Is het een steen of een slaapzak? Deze vraag vond men bij de kalkstenen slaapzak van Kim De Ruysscher. Moest men van ver kijken naar het kunstwerk zou men wel kunnen denken dat dit een simpele steen is, maar van dichtbij zie je de duidelijke vormen van een slaapzak. Ik zou de kalkstenen slaapzak in één woord omschrijven als, prachtig.
In de gangen van het kasteel kon men kleine werken waarnemen. Ik vond eigenlijk wel dat deze werken er moeten hangen. Deze werkjes zorgden voor een beetje afleiding, maar deze kunstwerken waren in mijn ogen zeer subliem.
Als andere mensen mij zouden vragen of deze tentoonstelling een aanrader is, dan zou ik zeker niet twijfelen om ‘ja’ te zeggen. Deze tentoonstelling was voor mij zeker een ontdekking. Voor ik naar de tentoonstelling ging werd ik al voorbereid door het filmpje dat getoond werd op het journaal. Dat filmpje zorgde ook voor de aanzet en bezorgde me eigenlijk hoge verwachtingen. Ik vind ‘Sleeping Beauties’ een zeer originele tentoonstelling met fantastische kunstwerken van o.a. Spencer Tunick. Zijn idee om een schilderij te maken van 800 naakte mensen rond het kasteel van Gasbeek, is eigenlijk briljant. Als je kijkt naar het kunstwerk, geeft het een speciaal effect. Na het bezoeken van het kasteel bleef me ook nog iets bij, namelijk de donkere kamer waar een televisie stond. Op de televisie zag men een slapend meisje en op de muren in die kamer werden haar dromen weergegeven. Dit gaf een zeer mooi effect!
Ik zou zeker nog naar tentoonstellingen willen gaan kijken van Spencer Tunick. Ik vind persoonlijk dat deze kunstenaar zeer veel talent heeft en origineel uit de hoek komt. Mijn besluit staat vast dat zondag 16 oktober voor mij een ware ontdekking was met blijvende herinneringen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten