Mijn mening sluit volledig aan bij de mening van Alex De Rouck
In de eerste alinea haalt de recensent aan dat het belangrijk is een doel in het leven te hebben. Deze drie gehandicapte Lars, Philip en Jozef hebben ook een doel in het leven , dit is namelijk eens met een vrouw naar bed gaan. Ik vind het heel mooi dat deze mensen ondanks hun handicap alleen op reis vertrekken zonder hun ouders, er gaat enkel een verpleegsters mee als chauffeur. Ik vind dat deze drie gehandicapte veel moed en wellust uitstralen.
De drie gehandicapten hebben elk hun eigen handicap waarmee ze zo goed mogelijk proberen om te gaan. Philippe is ongeveer volledig verlamd en kan niets meer alleen, hij heeft altijd de hulp nodig van zijn ouders. Lars heeft een tumor en is van zijn middel verlamd. Daarnaast is de iets oudere Jozef blind en is hij afhankelijk van zijn wandelstok. Philip is de jongen die helemaal verlamd is, maar toch is hij degene die de reis in de puntjes organiseert.
Wanneer het noodlot toeslaat: Lars er slecht aan toegaat en terug een aanval krijgt. De ouders besluiten dat Lars niet mee kan gaan op reis met Louis en Jozef. Lars vind het heel erg dat hij niet mee kan gaan. Maar uiteindelijk besluiten de drie vrienden toch te vertrekken zonder dat hun ouders er iets van weten, enkele de jongere zus van Lars is op de hoogte. Ik vind het heel goed dat de vrienden toch besluiten om te vertrekken. Het is belangrijk dat de laatste weken, laatste maanden, … van Lars met schoonheid worden afgesloten. De reis samen met zijn twee vrienden is dus eigenlijk de ideale afsluiter. De begeleidende chauffeur verandert op het laatste ogenblik, de verpleegster Claude vergezeld de drie vrienden. Wanneer de vrienden Claude voor het eerst zagen, hadden ze geen zin meer om te vertrekken. Ook wanneer ik ‘Claude’ voor het eerst zag, vond ik het een vrouw waarmee ik niet onmiddellijk mee op reis zou vertrekken. Maar naarmate de vrienden Claude beter leerde kennen, ontstond er een zekere band tussen hen.
Ik ben het volledig eens met de recensent dat deze film niet volledig bestaat uit humor. Tijdens de film kan men zowel lachen, alsook een traan laten. Zeker bij het einde van de film wanneer Lars het leven begaf. De drie vrienden en Claude overnachtten op het strand, wanneer het terug ochtend werd ontdekt, de volledig verlamde Philip zijn vriend in zijn rolstoel in de zee. Philip roept meermaals Lars, maar Lars reageert niet, dus gaat Claude van dichterbij kijken en stelt vast dat Lars niet meer ademt.
De recensent Alex De Rouck vond de vertolkingen van de acteurs perfect en daarmee ga ik volledig akkoord. De drie gehandicapte jongens tonen dat men het leven als gehandicapte niet zomaar moet opgeven. Het is niet omdat je gehandicapt bent, dat het leven geen zin meer heeft. De drie vrienden genieten van hun reis samen met verpleegster en chauffeur Claude.
De film ‘Hasta La Vista’ haalde al 3 prijzen zoals ook vermeld staat in de recensie. Ik vind persoonlijk dat deze prijzen zeer verdiend zijn. De film straalde één en al professionaliteit uit!
Ik kan besluiten dat deze Nederlandstalige film een ware ontdekking was. Ik heb met volle teugen van deze film genoten. Het verhaal zat heel goed in mekaar en werd op de juiste momenten gecombineerd met humor. In de toekomst zou ik nog filmen willen gaan kijken waar deze acteurs een rol in vertolkten. Ook een film van Enthoven kan ik zeker appreciëren. Ik kan deze film ‘Hasta La Vista’ omschrijven als een fantastische, humoristische en emotionele film.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten